ការអភិវឌ្ឍន៍កុមារ ១០១៖ អនុស្សាវរីយដំបូងបំផុតត្រូវរលាយបាត់ក្នុងវ័យកុមារភាព

ការសិក្សាថ្មីមួយបានបង្ហាញថាអនុស្សាវរីយកាលពីនៅក្មេងដូចជាលេងភ្លេងអោបជាមួយលោកយាយយាយអេតចាយអង្គុយរើសអេតចាយដល់ឆ្កែគ្រួសារនិងរៀនបទភ្លេងអក្ខរក្រមចាប់ផ្តើមកាន់តែចាស់ទៅ ៗ ។

ដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបដែលការចងចាំរបស់កុមារបានបាត់បន្តិចម្តង ៗ អ្នកស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យអនុស្សាវរីយ៍ញូវហ្វលឡិនក្នុងប្រទេសកាណាដាបានស្នើសុំកុមារ ១៤០ នាក់ ៤ ទៅ ១៣ នាក់នៅពេលចាប់ផ្តើមការសិក្សានិងពីរឆ្នាំក្រោយមកដើម្បីពិពណ៌នាអំពីអនុស្សាវរីយដំបូងរបស់ពួកគេ។ ឪពុកម្តាយបានបញ្ជាក់ពីព្រឹត្តិការណ៍និងពេលវេលារបស់ពួកគេ។

នៅដើមដំបូងនៃការសិក្សាកុមារអាយុពី ៤ ទៅ ៧ ឆ្នាំមានទំនោរចងចាំព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗគ្នានៅពេលសម្ភាសន៍លើកទី ១ បើប្រៀបធៀបនឹង ២ ឆ្នាំក្រោយ។ ទោះយ៉ាងណាកុមារ ១ ភាគ ៣ នៃអាយុពី ១០ ទៅ ១៣ ឆ្នាំអាចពិពណ៌នាអំពីអនុស្សាវរីយ៍ដំបូងបំផុតនៅចំណុចទាំងពីរ។ នេះបង្ហាញថានៅអាយុ ១០ ឆ្នាំការចងចាំដំបូងត្រូវបានគេគ្រីស្តាល់ហើយទាំងនេះគឺជាអនុស្សាវរីយ៍ដែលកុមារចងចាំ។

អ្នកដឹកនាំការសិក្សាស្រាវជ្រាវនិយាយថា“ ការចងចាំដំបូង ៗ របស់ក្មេងៗហាក់ដូចជាមានការផ្លាស់ប្តូរដោយការចងចាំតាំងពីក្មេងត្រូវបានជំនួសដោយការចងចាំពីវ័យចំណាស់” ។ ខារ៉ូលភីធឺសុនសាស្រ្តាចារ្យចិត្តវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យ។ ប៉ុន្តែក្មេងចាស់កាន់តែមានភាពស៊ីចង្វាក់គ្នានៅក្នុងការចងចាំរបស់ពួកគេនៅពេលពួកគេធំឡើង។

តាមពិតនៅពេលដែលកូន ៗ ធំឡើងនិងបាត់បង់អនុស្សាវរីយ៍កាលពីនៅក្មេងពួកគេកំពុងតែបាត់បង់ផ្នែកខ្លះនៃវ័យកុមារភាពរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ“ កុមារភាពផ្លូវចិត្ត” របស់យើងចាប់ផ្តើមនៅពេលក្រោយជាងកុមារភាពពិតរបស់យើង។ ហើយព្រឹត្តិការណ៍ភាគច្រើនឬព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់ដែលបាននិយាយពីមុនដែលបណ្តាលឱ្យសើចរឺទឹកភ្នែកលែងអាចចូលបានប្រសិនបើវាកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំមត្តេយ្យរបស់យើង” ។

ភីធឺសុនសង្ឃឹមថារៀនអ្វីដែលធ្វើឱ្យអនុស្សាវរីយ៍ខ្លះនៅតែមានហើយខ្លះទៀតបាត់។ គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តឬព្រឹត្តិការណ៍ដែលរំជើបរំជួលដោយអារម្មណ៍ផ្សេងទៀតហាក់ដូចជាមិនដើរតួនាទីសំខាន់នៅក្នុងអ្វីដែលកុមារចងចាំ។

ការស្រាវជ្រាវត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងកាសែត ការអភិវឌ្ឍកុមារអាចជួយអ្នកចិត្តសាស្រ្តឱ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីរបៀបដែលមនុស្សបង្កើតរឿងរ៉ាវជីវិតនិងអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេយោងទៅតាមអ្នកជំនាញ។ Peterson និយាយថា“ ទាំងនេះគឺជាអនុស្សាវរីយ៍ដែលយើងប្រើដើម្បីអភិវឌ្ឍអត្តសញ្ញាណរបស់យើង។ យើងជានរណាហើយយើងមកពីណា”