ការអភិវឌ្ឍកុមារ ១០១៖ អរគុណសម្រាប់ការចែករំលែក

ឪពុកម្តាយដែលតស៊ូបង្រៀនកូនតូចរបស់ពួកគេពីរបៀបចែករំលែកអាចដកដង្ហើមបានស្រួល។ ការសិក្សាថ្មីៗនេះបានរកឃើញថាខណៈពេលដែលក្មេងៗដឹងថាការចែករំលែកគឺជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើវាអាចនឹងត្រូវការពេលពីរបីឆ្នាំដើម្បីអនុវត្តទ្រឹស្តី។

ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថាការចែករំលែកកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៅចន្លោះពី ៦ ទៅ ៩ ឆ្នាំ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រចាត់ទុកឥរិយាបថនេះថាជាការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់កុមារក្នុងការអាណិតអាសូរដល់កុមារដែលពួកគេមិនស្គាល់និងបំណងទទួលយកការទទួលយកពីសង្គមឥរិយាបថដែលគេហៅថា“ ទាក់ទងនឹងអ្នកដទៃ” ។

សមត្ថភាពសង្គមទាំងនេះមិនត្រូវបានអភិវឌ្ឍពេញលេញទេនៅក្នុងកុមារចេះដើរតេះតះទោះជាយ៉ាងណាដែលធ្វើឱ្យមានការស្រែកហ៊ោយំនៃការប្រមូលផ្តុំនៃ“ មីនទាំងអស់មីន! ជារឿងធម្មតាដូច្នេះក្នុងចំណោមក្មេងអាយុ ២- និង ៣ ឆ្នាំដែលនៅតែផ្តោតខ្លាំងទៅលើតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន។ គ្មានអ្វីគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលដឹងថាការចែករំលែកត្រឹមត្រូវវាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីជំរុញឱ្យក្មេងចេះដើរតេះតះដែលចូលរួមក្នុងការសិក្សានេះចែកជាមួួយនឹងក្រដាសស្កេតនិងស្នាមឆ្កូតបន្ថែមដែលអ្នកស្រាវជ្រាវបានផ្តល់ឱ្យពួកគេនោះទេ។

ការសិក្សាដើម្បីចែករំលែកគឺសំខាន់ណាស់ព្រោះវាជួយឱ្យកុមារមានការយល់ដឹងអំពីភាពយុត្តិធម៌សហប្រតិបត្តិការនិងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ។ ដូច្នេះខណៈពេលដែលកូនតូចចេះដើរតេះតះប្រហែលជាមិនមានឆន្ទៈលះបង់ខូឃីស៍បន្ថែមដល់ក្មេងផ្សេងទៀតទេមានរឿងឪពុកម្តាយគ្រូបង្រៀនមត្តេយ្យនិងអ្នកមើលថែអាចធ្វើបានដើម្បីគាំទ្រដល់សមត្ថភាពអភិវឌ្ឍរបស់កុមារក្នុងការអាណិតអាសូរជាមួយក្មេងដទៃទៀត។

ទីមួយជួយកុមារឱ្យមានភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯងដោយចូលរួមជាមួយពួកគេជាប្រចាំ។ ប្រសិនបើកុមារមានអារម្មណ៍ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយឪពុកម្តាយឬអ្នកមើលថែនាងនាងទំនងជាមិនសូវមានសុវត្ថិភាពក្នុងវត្ថុដូចជាប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង។

ការបង្កើតហ្គេមចេញពីការចែករំលែកអាចជួយពង្រឹងចំណេះដឹងរបស់ក្មេងតូចៗដែលថាការចែករំលែកគឺជារឿងល្អ។ នៅក្នុងការរៀបចំថ្នាក់រៀនការលើកទឹកចិត្តកុមារឱ្យចែករំយោលនិងផ្ទាំងរូបភាពក្នុងកំឡុងពេលគម្រោងសិល្បៈមួយអាចបញ្ជាក់ពីសារដែលរឿងរីករាយអាចកើតឡើងនៅពេលពួកគេចែករំលែក។

សៀវភៅរូបភាពរបស់កុមារជាច្រើនត្រូវបានសរសេរអំពីការចែករំលែកហើយការអានសំណព្វខ្លះៗ children ៗ ដល់កុមារអាចផ្តល់នូវឧទាហរណ៍ចម្រុះពណ៌នៃអត្ថន័យនៃការចែករំលែក។ ហើយចងចាំថាប្រសិនបើក្មេងចេះដើរតេះតះស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការចែករំលែកវាមិនមានអ្វីខុសជាមួយគាត់ទេ - អត់ធ្មត់និងធ្វើជាគំរូល្អនៃឥរិយាបទចែករំលែក។