ការបណ្ដុះការអាណិតអាសូរដោយខ្លួនឯងសម្រាប់សកម្មភាពសង្គម
ឆ្នាំ ២០២០ គឺជាបញ្ហាប្រឈមមួយដែលអាចជះឥទ្ធិពលដល់ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ការយល់ចិត្តអ្នកដទៃនិងធ្វើសកម្មភាពសង្គមវិជ្ជមាន។ មានអារម្មណ៍ថាផ្តាច់ទំនាក់ទំនងឬឯកោខឹងឬខ្វល់ខ្វាយអំពីអតីតកាលនិងភាពមិនច្បាស់លាស់អំពីអនាគតអាចនាំឱ្យមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមានចំពោះខ្លួនយើង។
តើយើងអាចអត់ធ្មត់និងមានវត្តមានកាន់តែច្រើនសម្រាប់សមាជិកគ្រួសារយ៉ាងដូចម្តេចហើយមានអារម្មណ៍ថាខ្សត់ខ្សោយនិងកាន់តែមានកម្លាំងចិត្តដើម្បីធ្វើសកម្មភាពសង្គម? ដោយការអនុវត្តការអាណិតអាសូរខ្លួនឯង។
ក្នុងគ្រាលំបាកការអនុវត្តន៍ការអាណិតអាសូរខ្លួនឯងអាចជាការពិបាក។ ស្ថានភាពអវិជ្ជមានឬព្រឹត្តិការណ៍មានទំនោរមានអារម្មណ៍ធំជាងស្ថានភាពវិជ្ជមានដែលជាបាតុភូតដែលគេស្គាល់ថាជា "ផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមាន" ។ មានអារម្មណ៍អវិជ្ជមានឬរិះគន់ខ្លួនយើង - និងយកវាចេញមកលើអ្នកដទៃ - ប្រហែលជាការឆ្លើយតបដោយស្វ័យប្រវត្តិចំពោះភាពតានតឹង។
ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអារម្មណ៍ទាំងនេះអាចមានន័យថាត្រូវបោះជំហានទៅមុខ។ នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ស្រងាកចិត្តនិយាយជាមួយខ្លួនឯងដូចជាអ្នកនឹងមិត្តម្នាក់ដែលមានការពិបាកដែរ។ ការនិយាយដោយក្តីអាណិតអាសូរចំពោះខ្លួនអ្នកមិនមែនមានន័យថាបដិសេធឬព្រងើយកន្តើយចំពោះភាពតានតឹងនិងការថប់បារម្ភរបស់អ្នកនោះទេប៉ុន្តែត្រូវទទួលយកថាអ្នកមានអារម្មណ៍អារម្មណ៍ទាំងនេះ។ វាមិនអីទេក្នុងការទទួលស្គាល់ថាពេលខ្លះជីវិតអាចពិបាក។
ប្រសិនបើការនិយាយជាមួយខ្លួនអ្នកដោយសេចក្តីសប្បុរសគឺជាការពិបាកសូមព្យាយាមសរសេរលិខិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើឬកំពុងធ្វើបានល្អ - មិនមែនការខ្វះសមិទ្ធិផលឬកំហុសដែលអ្នកបានធ្វើទេ។ រាយឈ្មោះវិធីដែលអ្នកបានចូលរួមចំណែកជាវិជ្ជមានដល់អ្នកដទៃនិងពិភពលោក។ តើអ្នកអាចមើលឃើញការរីកលូតលាស់ល្អយ៉ាងដូចម្តេច? ការទទួលស្គាល់នូវអ្វីដែលអ្នកកំពុងតែធ្វើនៅពេលនេះអាចជួយឱ្យអ្នកមានក្តីសង្ឃឹមនិងផ្តល់ថាមពលសម្រាប់ការបង្កើតការផ្លាស់ប្តូរវិជ្ជមានបន្ថែមទៀត។
