ការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគ

ជំងឺស្វិតដៃជើងជំងឺកញ្ជ្រិលជំងឺកញ្ជ្រិលជំងឺកញ្ជ្រិលនិងជំងឺគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗទៀតដែលធ្លាប់បានសម្លាប់មនុស្សស្ទើរតែគ្មានវត្តមាននៅសហរដ្ឋអាមេរិកដោយសារវ៉ាក់សាំង។ រោគរាតត្បាតឆ្លងរាលដាល រះ ពន្លឺអំពីមូលហេតុដែលវ៉ាក់សាំងមានសារៈសំខាន់នាពេលបច្ចុប្បន្ននិងអនាគត។

វ៉ាក់សាំងរៀបចំរាងកាយដើម្បីការពារកោសិកាដែលមានសុខភាពល្អ។ នៅពេលដែលវីរុសឬបាក់តេរីចូលក្នុងខ្លួនវាគឺដូចជាអ្នកឈ្លានពានបរទេសហើយត្រូវបានគេហៅថាអង់ទីករ។ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំនៅក្នុងខ្លួនរបស់អ្នកផលិតអង្គការពារដែលហៅថាអង្គបដិប្រាណដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអង់ទីហ្សែនដែលកំពុងលុកលុយ។ ខណៈពេលដែលរាងកាយអាចផលិតអង្គបដិប្រាណរាប់លានបានយ៉ាងឆាប់រហ័សពួកគេប្រហែលជាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងវីរុសឬបាក់តេរីដែលមានឥទ្ធិពលនោះទេ។ នៅពេលដែលអង្គបដិប្រាណមិនអាចទប់ទល់នឹងអង់ទីហ្សែនវីរុសបានវាយលុកកោសិកានិងគុណជាច្រើនទៀតធ្វើឱ្យអ្នកជម្ងឺកាន់តែឈឺថែមទៀត។

វ៉ាក់សាំងមានប្រសិទ្ធភាពដោយណែនាំទម្រង់អង់ទីហ្សែនដែលស្លាប់ឬខ្សោយទៅក្នុងខ្លួន។ ថ្នាំ Antigens ទាំងនេះមិនខ្លាំងទេដែលធ្វើឱ្យអ្នកណាម្នាក់ឈឺធ្ងន់។ ប៉ុន្តែប្រព័ន្ធភាពស៊ាំនៅតែឆ្លើយតបដូចជាពួកគេជាអ្នកឈ្លានពានផលិតអង្គបដិប្រាណក្នុងការឆ្លើយតបនិងជួយកោសិកាឱ្យមានភាពស៊ាំនឹងជំងឺ។ កោសិកាដែលមានភាពស៊ាំនឹងជំងឺត្រូវបានគេហៅថាកោសិកាចងចាំនិងស្ថិតនៅក្នុងខ្លួន។

នៅពេលដែលរាងកាយជួបនឹងអង់ទីករម្តងទៀតកោសិកានៃអង្គចងចាំបង្កើតអង្គបដិប្រាណបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ អង្គបដិប្រាណអាចប្រឆាំងនឹងមេរោគឬបាក់តេរីបានយ៉ាងឆាប់រហ័សដោយការពារពីជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ។

ដូចជំរកនៅនឹងកន្លែងថ្នាំវ៉ាក់សាំងជួយទាំងបុគ្គលនិងសហគមន៍។ មនុស្សខ្លះក្មេងពេកឬចាស់ពេកឬមានបញ្ហារាងកាយដែលរារាំងពួកគេមិនឱ្យចាក់វ៉ាក់សាំង។ ការចាក់វ៉ាក់សាំងឬបង្កើតការដាក់ឱ្យនៅដាច់ពីគ្នាបង្កើតឱ្យមានបាតុភូតមួយហៅថា“ អភ័យឯកសិទ្ធិរបស់ហ្វូង” ដែលការពារការរីករាលដាលនៃជំងឺដល់មនុស្សងាយរងគ្រោះ។ ដោយសារវាជាវីរុសថ្មីមួយបច្ចុប្បន្នអាយឌីអាយ ១៩ មិនមានវ៉ាក់សាំងទេ។ ទោះយ៉ាងណាឥឡូវអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រកំពុងធ្វើការដើម្បីអភិវឌ្ឍវីរុសមួយដែលនឹងការពារយើងពីវីរុសនាពេលអនាគត។